təpmək

1.

f.

1. Bir şeyi başqa bir şeyin içərisində yerləşdirmək; soxmaq, salmaq. <Xırdaxanım:> Qırqovul başını kola təpər, dalından xəbəri olmaz. N. V.. Səttar xanın bu söhbətdən xoşlanmadığını hiss etdim, çünki daima bu kimi hallarda bığlarını burub, uclarını ağzına təpərdi. M. S. O.. // Güclə soxmaq, doldurmaq, yerləşdirmək, basmaq, qoymaq, dürtmək, dürtüşdürmək. Paltarları çamadana təpmək. Samanı kisəyə təpmək.

2. Hücum etmək, həmlə etmək, şığımaq, üzərinə atılmaq. <Pası> gecələr də adamları rahat buraxmır, çobanları oyadıb: – Sərvaxt olun, heyvana canavar təpər <deyərdi>. S. R..

3. Basmaq, təpməklə, təpikləməklə hazırlamaq (keçə). Şah bu sözlərini qurtaran tək <keçəçilər> təsnif oxuya-oxuya keçə təpirlər. Ü. H..

4. dan. Təpik atmaq, təpikləmək. Danasını bir gün qoymaz yanına; Bizim inək təki təpər, ağlarsan. M. V. V..

5. Atarkən şiddətlə geri itələmək, basmaq, ağzı geri qayıtmaq (odlu silahlar haqqında). . . Tüfəng Yaşarı elə təpdi ki, o, arxası üstə yerə yıxıldı. M. Rz..

◊ Başına at təpmək – bax baş. Dərisinə saman təpmək – bax dəri.

2.

f. Belləmək. Gülşən elə cəld, elə sürətlə yer təpirdi ki, onun üz-gözündən tər axırdı. Ə. Vəl..